Βαγγέλης Καναβός: "Την πρώτη φορά που έβαλα πάνω μου το εθνόσημο βούρκωσα"

Έτοιμος να μας κάνει για ακόμα μια φορά υπερήφανους ο Βαγγέλλης Καναβός με το μεγαλύτερό του άλμα στο Ρίο! Ο 26χρονος μίλησε στο allinSKG για το πως ξεκίνησε το άλμα εις μήκος, την πίστη που του δίνει δύναμη, την αγάπη για τη γαλανόλευκη και παροτρύνει τους αθλητές να μην παρατήσουν την προσπάθειά τους καθώς όπως τονίζει μέσα από την υπομονή και την επίμονη σίγουρα θα πετύχουν τον σκοπό τους.


Πόσο χρονών είσαι και σε ποια σχολή σπουδάζεις;

Είμαι 26 ετών και σπουδάζω στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ, συγκεκριμένα στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΤΕΠΑΕ).

Η ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό πώς ξεκίνησε;

Το μικρόβιο του αθλητισμού το είχα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έπαιζα μπάσκετ απο τα 7 μου έως τα 19. Στον στίβο βρέθηκα εντελώς τυχαία το 2010 σε ηλικία 20 ετών, όταν ο παλιός μου προπονητής με είχε δει να παίζω μπάσκετ και με παρότρυνε να δοκιμάσουμε στα άλματα στο μήκος.   

Πόσα χρόνια αγωνίζεσαι στο άλμα εις μήκος;

Από το 2010 έως και σήμερα.

Τι σημαίνει ο αθλητισμός για σένα;

Ο αθλητισμός είναι η ζωή μου, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτό. Παράλληλα είναι ένα μεγάλο σχολειό όπου μέσα από αυτό τον χώρο μαθαίνεις πολλά για την ζωή σου μετέπειτα, είτε κάνεις πρωταθλητισμό σε υψηλό επίπεδο είτε είσαι απλός αθλούμενος.

Μέσα από τον αθλητισμό μαθαίνεις να θέτεις στόχους που σε ωριμάζουν και σε καθιστούν υπεύθυνο για την πορεία σου. Ακόμη μαθαίνεις από πολύ νωρίς ν’ αναλαμβάνεις ευθύνες και να ψάχνεις πρώτα στον εαυτό σου για πιθανά λάθη και όχι στους άλλους. 

Σε τι επίπεδα έχεις αγωνιστεί;

Σε όλους τους κορυφαίους αγώνες: Παραολυμπιακούς , Παγκόσμιο, Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, αλλά και σε διάφορα meeting εντός και εκτός Ελλάδος βεβαία αυτά δεν συγκρίνονται με τις παραπάνω διοργανώσεις.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σου στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και σε ποια ηλικία;

Η ενασχόλησή μου με τον στίβο ήταν εντελώς τυχαία όπως σας είπα αλλά μπήκα κατευθείαν στα βαθιά και μέσα σε 2 χρόνια από την μέρα που ξεκίνησα να κάνω άλματα μπόρεσα και πήρα πρόκριση για την Παραολυμπιάδα του Λονδίνου.

Σε πόσους Παραολυμπιακούς Αγώνες έχεις πάρει μέρος και τι διακρίσεις έχεις πάρει;

Έως τώρα στους Παραολυμπιακούς αγώνες του 2012 στο Λονδίνο, και κυνηγάμε πλέον τους Παραολυμπιακούς στο Ρίο. Η μεγαλύτερη διάκριση μου είναι η 2η θέση στον κόσμο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Κατάρ το 2015. Έπειτα η 4η θέση σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καθώς και πολλά πλασαρίσματα στην πρώτη εξάδα τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Επίσης είμαι κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στο μήκος αλλά και στο τριπλούν στην κατηγορία Τ20 

Η αλήθεια είναι πως βλέπουμε τη μία διάκριση να έρχεται μετά την άλλη... Πώς νιώθεις γι' αυτό;

Φυσικά πολύ χαρούμενος. Πολλές φορές δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις τα συναισθήματα που νιώθεις όταν βγαίνει το αποτέλεσμα που επιθυμείς. Εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι την ώρα του αγώνα δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς ή να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, απλά παλεύεις για εσένα και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε εσένα, σε αυτό το λεπτό πρέπει να νικήσεις. Έχουμε 6 άλματα αυτά είναι η γραμμή που χωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία. Για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο έχω φάει τα μούτρα μου πολλές φορές. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως πριν το ασημένιο μετάλλιο στο τριπλούν αγωνίστηκα στον τελικό του μήκους, 5 μέρες πριν έκανα 3 άκυρα άλματα και δεν μπόρεσα να τελειώσω τον αγώνα. Επομένως ο τρόπος που θα διαχειριστείς την ήττα σε κάνει πολύ πιο δυνατό, πίσω από μια επιτυχία είναι κρυμμένες πολλές πολλές δύσκολες στιγμές!

Λένε ότι η ζωή του αθλητή απαιτεί κάποιες θυσίες. Εσύ νιώθεις ότι έχεις θυσιάσει κάτι για τον αθλητισμό; 

Όσοι δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τον πρωταθλητισμό πιθανότατα δεν θα μπορέσουν να το καταλάβουν.  Πίσω από κάθε πρωταθλητή υπάρχει μια χαμένη παιδικότητα και μια χαμένη ηλικία με ατέλειωτες στερήσεις. Ο πρωταθλητισμός δεν είναι εύκολος , έχουμε να αντιμετωπίσουμε μέρες χωρίς ξεκούραση με διπλές προπονήσεις και αυστηρούς κανόνες διατροφής. Ακόμη υπάρχουν φορές που δεν μας  επιτρέπουν  ν’ ακολουθήσουμε στην μαζική έξοδο της παρέας. Η καθημερινή προσπάθεια που κάνουμε οι περισσότεροι δεν την καταλαβαίνουν. Γι’ αυτό για παράδειγμα λένε: «Έλα μωρέ, τι θα γίνει αν δεν πας μια μέρα προπόνηση;»  «Πάμε για ένα πότο το βράδυ ή  πάμε μια εκδρομή το σαββατοκύριακο.» Δεν μπορούν εύκολα να αντιληφθούν ότι οι προπονήσεις έχουν μια συνέχεια, μια ακολουθία, την οποία αν χαλάσεις θα καταπονήσεις το σώμα σου περισσότερο ή λιγότερο απ’ όσο πρέπει. Παράλληλα το πόσο πρέπει να κουράσεις τον οργανισμό σου δεν είναι πάντα σταθερό, εξαρτάται από το αν βρίσκεσαι σε περίοδο προετοιμασίας ή όχι, από το αν ακολουθούν αγώνες ή αν ο προπονητής σου σε ξεκουράζει για κάποιο λόγο. Παραταύτα δε μετανιώνω καθόλου για την επιλογή μου γιατί αξίζει. Ακόμη αξίζει παραπάνω αν καταφέρεις να φθάσεις σε ένα καλό επίπεδο ως αθλητής. Η στιγμή του βάθρου είναι η κορυφαία όλων, μπροστά σε αυτή δεν μετράει τίποτα άλλο γιατί τη στιγμή εκείνη παίρνεις μια τέτοια γλύκα που σου δίνει κουράγιο για όλες τις επόμενες δύσκολες στιγμές.

Έχουμε δει ότι στην κατάκτηση του Ασημένιου Μεταλλίου στο Κατάρ έκανες αφιέρωση στην Παναγία. Τι ρόλο παίζει για σένα η πίστη στη θρησκεία;

Η Παναγία είναι η δύναμή μου, χωρίς αυτή δεν θα έκανα τίποτα και φυσικά δεν θα είχα φτάσει έως εδώ που είμαι τώρα, είναι τα πάντα για έμενα, αντλώ δύναμη. Η εκκλησία είναι το δεύτερο σπίτι μου κάθε Κυριακή βρίσκομαι στην Θεία Λειτουργία ο πνευματικός μου είναι ένα μεγάλο στήριγμα που τον συμβουλεύομαι πάντα για όλα τα θέματα που με απασχολούν. Η προσευχή που κάνω κάθε βράδυ με ηρεμεί και με βοηθάει για να έχω την γαλήνη που θέλω, από εκεί και πέρα πριν από κάθε μεγάλο αγώνα θα κάνω νηστεία και θα πάω να εξομολογηθώ έτσι ώστε να κοινωνήσω ώστε να είμαι έτοιμος σωματικά και πνευματικά για τον μεγάλο αγώνα. Η εκκλησία είναι ο φύλακας της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας μας.

Σε ποιον αφιερώνεις τις νίκες σου;

Στην Παναγία και στον πάτερα μου που έφυγε από την ζωή εδώ και μερικά χρόνια. Επίσης στην μητέρα μου που από μικρό με έβαλε στον αθλητισμό και τις χρωστάω πάρα πολλά μετά τον θάνατο του πάτερα μου έχουμε δεθεί ακόμα περισσότερο. Τέλος, στην μεγάλη μου αδυναμία τον ανιψιό μου Άγγελο. 

Τι συναίσθημα σε διακατέχει όταν εκπροσωπείς την Ελλάδα και αγωνίζεσαι για τη χώρα σου; 

Όταν έβαλα πρώτη φορά το εθνόσημο πάνω μου βούρκωσα. Για έμενα είναι τεραστία τιμή να εκπροσωπώ την Ελλάδα μας και αυτό με γεμίζει τεράστιες ευθύνες, παράλληλα και μεγάλο πάθος για να μπορέσω να τιμήσω την Ελλάδα και τους Έλληνες που δοκιμάζονται. 

Μόνο που φοράς το εθνόσημο είναι πρόκληση, θα κάνω τα πάντα να τιμήσω την σημαία.

Τι συμβουλή θα έδινες σε όλους τους αθλητές που αφιερώνουν χρόνο για το πάθος τους;

Να μην παρατήσουν την προσπάθεια και τον αγώνα τους, όποιο και εάν είναι το αποτέλεσμα θα πρέπει να χαίρονται αυτό που κάνουν και να το ζουν έντονα, μέσα από την υπομονή και την επίμονη σίγουρα θα πετύχουν τον σκοπό τους.